Home
Welkom op de website van Munthandel G. Henzen. Via de navigatiebalk wordt u op eenvoudige wijze door
onze website heengeleid. Als u op foto’s klikt verschijnt een uitvergroting. Bevalt een munt u, dan kunt u
het bestellen door op ‘Bestellen’ te klikken. De gewenste munt of munten worden verzameld op een bestelformulier.
Is uw bestelling compleet, dan kunt u deze eenvoudig naar ons e-mailen. U krijgt dan van ons per e-mail een
bevestiging toegezonden in de vorm van een factuur. Het bestelde wordt na ontvangst van betaling toegezonden.
Op verzoek kunt u ook een PayPalfactuur ontvangen indien u liever betaald met PayPal.
Uiteraard is het ook mogelijk om ons, op afspraak, te bezoeken. U kunt dan hetgeen waarin u geïnteresseerd
bent ten kantore in Amerongen bekijken.
Naast onze website bieden we ook veel munten aan via onze regelmatig verschijnende rijk geïllustreerde prijslijsten.
Deze kunt u ook aanvragen via ons bestelformulier.
Wij wensen u veel plezier bij het bekijken van onze website en wij hopen dat er iets van uw gading bij zal zitten.
Gijs Henzen
Nieuwswaardigheden
Regelmatig geven wij ook rijk geïllustreerde prijslijsten uit.
U kunt deze prijslijsten gratis aanvragen met vermelding van uw verzamelgebied.
Zoeken op productnaam
Maandaanbieding
Nieuwe aanwinsten
 |
 
 |
VETRANIO, march-oct. 350 - AE Centenionalis, Siscia
weight 5,70gr. ; bronze Ø 23mm.
obv. Laurated, draped and cuirassed bust right
DN VETRANIO P F AVG, A in left field
rev. Vetranio standing facing, head left, holding two labara, star
above CONCORDIA MILITVM, A in left field, ASIS in exergue
Cohen 1 ; RIC 271 R
xf-/vf |
|
| |
|
|
| |
|
 |
ROMAN REPUBLIC - P. PLAUTIUS HYPSAEUS - AR Denarius (60 BC)
weight 3,79gr. ; silver Ø 19mm.
obv. Bust of Leuconoe right, her bejewelled hair bound with triple band,
dolphin behind, P•YPSAE•S•C• in front
rev. Jupiter in quadriga left, brandishing thunderbolt,
C•YPSAE•COS• PRIV below, CEPIT on right
The reverse records the capture of Privernum in 329 BC by the consul C. Plautius Decianus who, by a piece of blatant deception on the part on the moneyer, has been falsely transformed into C. Plautius Hypsaeus.
Leuconoe was one of the Minyades; three sisters in Greek mythology who were daughters of King Minyas, the founder of Orchomenus in Boeotia. These sisters were the protagonists of a myth about the perils of neglecting the worship of Dionysus. Their names were Alcathoe, Leuconoe and Arsippe. At the time when the worship of Dionysus was introduced into Boeotia, and while the other women and maidens were reveling and ranging over the mountains in Bacchic joy, these sisters alone remained at home, devoting themselves to their usual occupations, and thus profaning the days sacred to the god. Dionysus punished them by changing them into bats, and their work into vines. When the sisters declined the invitation, the god metamorphosed himself successively into a bull, a lion, and a panther, and the sisters were driven mad. In this state of madness, they were eager to honor the god, and Leuconoe, who was chosen by lot to offer a sacrifice to Dionysus, gave up her own son Hippasus (Hypsaeus), whom the sisters tore to pieces. The sisters afterwards roamed over the mountains in a frenzy, until at last Hermes changed them into bats.
Crawford 420/2 ; Sydenham 911 ; Albert 1341 ; Sear 376
(cf. NAC, auction 73, lot 160 in xf-; CHF 1.200 + 18%)
Wonderful light iridescent tone. Excellent details and great style.
Superb specimen.
unc-/xf |
|
| |
|
|
| |
|
 |
ZUIDELIJKE NEDERLANDEN (SOUTHERN NETHERLANDS) - PRINSBISDOM LUIK - JAN VAN HOORNE, 1484-1505 - Lambertusgoudgulden of Postulaatsgulden z. j.
gewicht 2,38gr.; goud Ø 22mm.
zespuntige ster als initiaalteken / vijfpuntige ster als interpunctie
variant; de twee S in SANCTVS is in spiegelschrift
vz. Bisschoppelijk wapenschild, met schildje van Hoorne in het hart,
binnen driepas met drie punten binnen een parelcirkel. In de buitencirkel de tekst;
+IOHS⋆DЄ⋆HORN⋆ЄPS′⋆LЄODIЄ′
kz. De heilige Lambertus, met mijter en kromstaf, staande naar links.
In de buitencirkel de tekst; ✶ SANCTVS - LAMBЄRTV′
Deze laaggehaltige bleke guldens stonden ook wel bekend als postulaatsguldens.
Toen in 1484 weer een nieuwe bisschop gekozen moest worden, richtte het domkapittel zich op de gewestelijke adel. Men koos voor de in Weert geboren Jan van Hoorne, zoon van de graaf van Hoorne. Deze graaf van Hoorne was na de dood van zijn vrouw ingetreden bij de franciscanen in Weert. Als subdiaken assisteerde hij zijn zoon Jan bij diens eerste mis, toen die zich twee jaar nadat hij tot bisschop gekozen was eindelijk tot priester liet wijden. Tot bisschop werd Jan van Hoorne nooit gewijd. De Luikse bisschop was primair landsheer; prins-bisschop. Zo liet hij, net als zijn Utrechtse ambtsbroeder, het kerkelijk bestuur van zijn bisdom vrijwel geheel over aan aartsdiakens, en voor de wijdingshandelingen had hij een of meer wijbisschoppen tot zijn beschikking.
Lambertus is een rooms-katholiek heilige en de patroonheilige van de textielarbeiders. Zijn naamdag is 17 september en zijn attribuut is een lans. Naar men aanneemt werd Lambertus in 638 te Maastricht geboren, waarschijnlijk als zoon van Apre, heer van Luik en zijn vrouw Herisplende. Lambertus was afkomstig van een adellijke familie die zijn basis had in Maastricht. Hij was een protegé van zijn oom, bisschop Theodardus. Toen Theodardus kort na 669 werd vermoord, bepaalden de raadslieden van de Frankische koning Childerik II dat Lambertus bisschop van Maastricht moest worden. Lambert had banden met Hugobert en Plectrudis, de eerste vrouw van Pepijn van Herstal, de hofmeier (een soort eerste minister en de werkelijke machthebber) van Austrasië, die dit gebied namens de Merovingische koningen van Austrasië bestuurde. Nadat Childerik II in 673 werd vermoord, kwam de factie van Ebroin, de hofmeier van Neustrië, ook in Maastricht aan de macht. Lambertus werd uit zijn ambt gezet en bracht de jaren 674 - 681 in ballingschap door in de door Remaclus in 648 opgerichte Keltisch christelijke abdij van Stavelot. In die periode was Faramundus bisschop van Maastricht. Na de dood van Ebroin in 681 en de daarmee gepaard gaande wijziging in de politieke verhoudingen binnen het Merovingische rijk, kon Lambertus in 681 zijn ambt opnieuw vervullen en keerde hij terug naar zijn bisdom. In het gezelschap van Willibrord, die in 691 uit Engeland was gekomen, predikte Lambertus het evangelie aan de heidenen in de Kempen en aan de benedenloop van de Maas, in het tegenwoordige Noord-Brabant en Noord-Limburg. In dit gebied zijn daarom kerken aan hem gewijd. Lambertus′ familie (en ook Plectrudis′ familie) lieten Dodo, een "domesticus" (rentmeester) van Pepijn van Herstal en vermoedelijk de broer van Pepijn van Herstals tweede vrouw Alpaida vermoorden. Dodo′s familieleden, wier machtsbasis zich in de buurt van Luik bevond, namen wraak door op hun beurt Lambertus te vermoorden op zijn landgoed, de Gallo-Romeinse villa van waaruit enige tijd later Luik zou ontstaan. De moord vond uiterlijk plaats in 705 (andere jaren die genoemd worden zijn 696 en 700) in de nacht van 16 op 17 september; Lambertus was toen 67 jaar. De officiële rooms-katholieke versie ziet Lambertus als een martelaar voor het geloof vanwege zijn verdediging van de huwelijkstrouw, door de verbintenis tussen Pepijn met Alpaida, de broer van Dodo en de moeder van Karel Martel, aan de kaak te stellen. Meteen daarop werd Lambertus als martelaar vereerd. Hij werd eerst in Maastricht begraven, maar zijn opvolger, Hubertus van Luik, een beschermeling van Pepijn van Herstal en Alpaida, liet, op het moment dat hij zelf ook zijn bisschopszetel van Maastricht naar Luik verplaatste, Lambertus′ overblijfselen naar Luik brengen. Een nieuwe bisschopszetel had zijn eigen heilige nodig. Het was ietwat ironisch, maar getuigt misschien ook wel van berouw, dat men voor die rol een voormalige vijand koos.
Delmonte 386 ; de Chestret 386 ; Dengis 768 ;
Vanhoudt G.1080 ; Friedberg 300
zfr- à fr/zfr |
|
| |
|
 |
NOORDELIJKE NEDERLANDEN (NETHERLANDS) - BANNERHEERLIJKHEID BATENBURG - WILLEM V VAN BRONCKHORST, 1556-1573 - Gouden St.Victordukaat z.j.
gewicht 3,48gr. ; goud Ø 21mm.
vz. Geharnaste sint Victor met kruisbanier en schild staande frontaal,
W - B ter weerszijden. In de buitencirkel de tekst; *SANCTVS* – VICTOR
kz. Gekroonde Maria met kind Jezus zittend frontaal op halve maan,
daaronder wapenschildje van Bronckhorst-Batenburg .
In de buitencirkel de tekst; *MONETA*NO – VA*AVREA*B*
De letters W - B, op de voorzijde, staan voor Willem van Bronckhorst.
Batenburg is een van de oudste steden van Gelderland. Waarschijnlijk kreeg het rond het jaar 1000 al stadsrechten (later in 1349 nog eens). In de late middeleeuwen was Batenburg aanzienlijk groter dan vandaag de dag ; thans telt het zo′n 600 inwoners. Diverse rampen zijn waarschijnlijk mede oorzaak van de terugval. Zo is het in de 15e eeuw diverse malen geteisterd door stadsbranden, waarbij grote delen in de as werden gelegd en later niet meer werden herbouwd. Zo brak op 30 april 1419 een verwoestende stadsbrand uit, waarbij 112 mensen het leven lieten. Alle huizen aan de oost- en noordzijde van de markt, het gasthuis, klooster en Sint Janskerk branden daarbij volledig af. Ook in 1463 werd de stad weer getroffen door brand. Nu gingen zo′n 400 huizen in vlammen op. In 1557 werd de stadje getroffen door een pestbraak. De allereerste kerk in Batenburg was mogelijk gewijd aan Sint Willibrord, hij zou een van de heren van Batenburg zelf hebben bekeerd tot het christendom. Gedurende de middeleeuwen groeide de band tussen de kerk van Batenburg en de Dom van Xanten waardoor de beschermheilige van Xanten ook die van Batenburg werd. Hierdoor werd de kerk niet langer aan Sint Willibrord gewijd, maar aan Sint Victor. Gedurende de Tachtigjarige Oorlog was de kerk meermaals doel van verwoestingen: in 1566 werd de kerk onder aanvoering van Herman van Bronckhorst geplunderd en in 1600 bombardeerde prins Maurits de kerk. Nog tijdens de Tachtigjarige Oorlog werd de kerk herbouwd, de herbouw van het schip werd in 1612 afgerond, van de consistoriekamer in 1619. In 1619 werd ook de grafelijke grafkapel ingericht. Om diverse munten van Batenburg zien de Sint Victor afgebeeld, als schutspatroon van Batenburg. De stad werd bestuurd door de machtige heren van Batenburg, die aan de rand van de stad een groot kasteel hadden. Zij worden al genoemd in 1080 en traden zeer autonoom op en waren noch aan de hertog van Gelre, noch aan die van Brabant ondergeschikt. De heren van Bronckhorst waren zogenaamde banierheren, feodale heersers die een aantal leenmannen onder zich hadden die militaire bijstand verschuldigd waren in tijd van oorlog. De heren van Bronckhorst hadden alleen de Duitse keizer boven zich. In de omgeving hadden ze ook diverse bezitting in leen. Daarnaast verkregen zij hun inkomsten uit de vele tollen die zowel op land als op de Maas geheven werden, visrechten, marktrechten, belastingrechten en veergelden. Hun naam is ontleend aan hun stamslot in Bronckhorst, nabij Zutphen. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog kozen zij de zijde van de Opstand en steunden zij de strijd van Hendrik van Brederode ″de grote Geus″ en later Willem van Oranje, in wiens leger zij ook diverse taken vervulden. Naast de graven Van Egmont en Hoorne werden in 1568 ook twee zonen van Herman van Bronckhorst, Diederik en Gijsbert, op de markt van Brussel onthoofd. Ook zijn zonen Willem (1573) en Karel (1580) werden door de Spanjaarden vermoord. De enige zoon van Willem van Bronckhorst, Herman Diederik, die zijn vader in 1573 opvolgde, koos de kant van Spanje. Dit had wel tot gevolg dat prins Maurits van Oranje-Nassau in 1600 zowel het kasteel als het stadje grotendeels verwoestte. Deze werden echter weer herbouwd. In 1794 werd het kasteel door de Fransen in brand gestoken, waardoor thans alleen nog een ruïne rest. Vanaf de late middeleeuwen werden er ook munten geslagen door de heren van Batenburg. Met name in de 16e en 17e eeuw was dit echter een doorn in het oog van de omliggende gebieden, daar het gehalte van die munten vaak erg onder de maat waren.
Willem V van Bronckhorst-Batenburg, heer van Stein en Batenburg, werd geboren in 1529 als zoon van Herman van Bronckhorst en Petronella van Praet en Moerkerken. Willem huwde op 13 juli 1549 te Heukelom met Jeanne de St. Omer Moerbeecke. Dat huwelijk bleef kinderloos. Later huwde hij met Erica gravin van Manderscheidt, weduwe van de graaf van Isenburg. Zij kregen een zoon, Herman Dirk van Bronckhorst-Batenburg. Hele adellijke families vechten gezamenlijk in de oorlog tegen Spanje. Slechts een enkeling stierf een natuurlijke dood. Ook de familie van Bronckhorst-Batenburg, zoals Willem, Carel, Diederik en Gijsbert. Bekende andere broers die tegen de hertog van Alva en zijn opvolgers vochten zijn de families Van Nassau (prins Willem, Adolf, Lodewijk en Hendrik), Van Brederode (Hendrik en Lancelot). Willem van Batenburg leidt kort het leger van prins Willem van Oranje-Nassau op het Haarlemmermeer en bij het ontzet van Haarlem. Twee broers van Willem van Batenburg, Dirk en Gijsbert, zijn tegelijkertijd met Van Egmont en Hoorne onthoofd. De onthoofding was in de toenmalige hoofdstad van de Nederlanden op de Grote Markt van Brussel. De executie gebeurde als wraak voor het verlies van de slag bij Heiligerlee (23 mei 1568). Hij nam uit ontevredenheid dienst in het leger van den prins van Oranje. De heerlijkheid Batenburg werd 12 februari 1569, op last van het hof van Brabant te Brussel, in beslag genomen. Steyn bleef daarvoor bewaard, omdat het een rijksheerlijkheid was. Willem was, weliswaar kortstondig, leider van het leger van Willem van Oranje, in 1572 werd hij bevorderd tot luitenant-generaal van Zeeland en in 1573 als opvolger van Lumey luitenant-generaal van Holland. Willem raakte in 1573 dodelijk gewond bij de Slag bij Manpad in Heemstede. Hij viel met zijn troepen in een hinderlaag, werd gevangengenomen en stierf twee dagen later aan zijn verwondingen.
van der Chijs X, 10 ; Delmonte 688 ; de Voogt- ;
CNM.2.05.4 ; Friedberg 7 RRR
Kleine zwaktes van de slag. Uiterst zeldzaam munttype.
zfr |
|
| |
|
|
| |
|
 |
ZUIDELIJKE NEDERLANDEN (SOUTHERN NETHERLANDS) - HERTOGDOM BRABANT - JAN III, 1312-1355 - Leeuwengroot z.j.
gewicht 3,04gr. ; zilver Ø 28mm.
vz. Klimmende leeuw naar links, daarboven een adelaar,
omgeven door de tekst MONЄTA•BRABAN
In de buitenrand 13 lobben waarvan de bovenste met een
klimmende leeuw naar links en de overige twaalf met een blad.
kz. Middellang gevoet kruismet in de hoeken de tekst;
O′•DV - X•LO - T’•BR - AB′•I. In de buitenrand de tekst;
+BNDICTV:SIT:NOMЄ:DNI:NRI:IHV:XPI
We zien dat Jan III op deze munt de titel van hertog van Lotharingen voert. Dit stamt uit een grijs verleden, waarin de landgraven van Brabant tevens hertog van Lotharingen waren. Op de Landdag van Schwäbisch Hall in 1190 na de dood van Godfried III van Leuven (landgraaf van Brabant) werd de titel "Hertog van Neder-Lotharingen" gezagsloos verklaard. De erfopvolger Hendrik I van Brabant, als eerste titel verkregen van hertog van Brabant sinds 1183, mocht het hertogelijk gezag slechts uitoefenen binnen zijn eigen gebieden en rijkslenen. De titel bleef evenwel tot op het einde van het Ancien Régime in het oorkondelijk protocol van de hertogen van Brabant en hun opvolgers bewaard.
Gezien de vele varianten bij dit munttype, moet de productie omvangrijk zijn geweest. De productie van Brabantse leeuwengroten vond zijn aanvang in circa mei 1337, met vermelding van de muntplaats Brussel. De tweede emissie vond plaats eind 1339/begin 1340, met vermelding van de muntplaatsen Gent en Leuven. Dan volgt de derde emissie, vanaf circa februari 1341, zonder vermelding van de muntplaats, met in de buitenrand 12 lobben (11 met blad en 1 met leeuw). Ten slotte volgt een emissie, vanaf circa januari 1346, zonder vermelding van de muntplaats, met in de buitenrand 13 lobben (12 met blad en 1 met leeuw). Deze laatste emissie heeft waarschijnlijk voortgeduurd tot aan de dood van Jan III in 1355. We zien bij deze laatste emissie dat het kruis aan het begin van de buitenrandtekst op de keerzijde, en de X in het woord XPI, een ronde uitsparing hebben in het centrum. Ghyssens houdt het voor mogelijk dat dit het muntteken van Antwerpen is. De laatste emissie zou daarmee dus een Antwerpse emissie zijn.
Bij dit exemplaar lijkt het te gaan om een nog niet gesignaleerde variant, waarbij na BRABAN geen apostrophe volgt. Hoogst ongebruikelijk, daar de landsnaam duidelijk is afgekort. Als zodanig hoogst zeldzaam.
van der Chijs IX,24var. ; de Witte 359var. ; Vanhoudt 269var. ;
Boudeau 2378var. ; vgl. Ghijssens Type IV h, plaat V, no.9
vgl. Torongo/Oosterhout type III-e RRRR
zfr- |
|
| |
|
|
| |
|
|
